En dat was dan alweer week 3! Wat gaat de tijd enorm snel. Het is geweldig om te zien dat alles steeds soepeler gaat lopen. Er is nu een dagritme ontstaan en alle kinderen krijgen de aandacht die ze verdienen. Gelukkig hebben we nu stroom, dus de ventilator kan aan. Dat is ook wel nodig, omdat we midden in het hete seizoen zitten.

Temperaturen in de middag van boven de 40 graden zijn geen uitzondering!

Deze week hadden we ook ons eerste zieke kind. Gilbert, die altijd lacht kwam ’s morgens met buikpijn op school aan. Ik voelde zijn hoofd en daar schrok ik van. Ik heb even overlegd met de anderen en we hebben besloten om hem naar huis te brengen. Thuis zijn de ouders naar de apotheek gegaan en hebben daar medicatie gekregen om de diarree te stoppen. Helaas bleek dit niet het enige probleem en Gilbert bleef last houden. Via de kliniek is hij verwezen naar het ziekenhuis. Daar schrok ik erg van!

Op donderdag hebben we besloten om Gilbert een bezoekje te brengen. Wij, bijna de hele staf, en 4 kinderen zijn naar het ziekenhuis gegaan. Ik was natuurlijk vergeten dat we daar mondkapjes moesten hebben, en het duurde een hele tijd voordat iedereen voorzien was. Ondertussen hadden we veel bekijks!

Toen we eindelijk het ziekenhuis in konden kwamen we Gilbert en zijn moeder al tegen op de gang. Je had Gilberts gezicht moeten zien!!!!!

Daar kwam zo’n brede lach op tevoorschijn, dat zijn gezicht bijna openbarstte! Hij bleek ook elke dag tegen zijn moeder gezegd te hebben dat hij naar school wilde. Toch leek het ons beter dat hij ook vrijdag nog een dagje thuisbleef: even bijkomen van de ziekenhuisopname. Helaas voor Gilbert is het maandag ook nog een vrije dag: Indepence Day. Maar dinsdag zullen we hem weer met al zijn enthousiasme en zijn enorme lach begroeten in Siniensi!