In het begin hadden we geen elektriciteit, dus ook geen werkende koelkast. We kochten dan sachets water, omdat die koud zijn. Ik kan u verzekeren dat dat bij deze temperaturen (40+) echt wel nodig is. 

Alvin wil altijd drinken. Het is ook het enige woordje wat hij uit kan spreken: Njum! (Water in Buli) We gaven hem dus water uit een zakje: ik bijt daar dan een hoekje van af en dan ‘spuit’ ik dat in zijn wijd openstaande mond. (Lang leve onze cement vloer, want dat gaat er nogal eens langs.)



Nu werkt de elektriciteit (eerst maar 5 minuten omdat we een oude slechte meter hadden gekregen en nu een meter die ons bijna 10 Ghana cedi per dag kost… ter vergelijk: thuis betaal ik samen met mijn buren rond de 80 Ghana cedi voor een hele maand. Daar moet ik dus maandag achterheen!) dus we kunnen water uit de kraan drinken, dat we koelen in de koelkast. Gelukkig is het grondwater van een zeer goede kwaliteit!

Omdat we de kinderen zoveel mogelijk zelf willen laten doen, willen we Alvin dus ook zelf laten drinken. We zetten dan een halfgevulde beker op de grond. Hij kruipt daar dan uiterst voorzichtig naar toe. Dat alleen al is moeilijk voor hem, omdat hij veel last heeft van spasmes.

Dan pakt hij, ook heel voorzichtig de beker in zijn mond. Die heeft hij dan klemvast: ik krijg hem dan echt niet meer losgewrikt! En dan heel voorzichtig giet hij het zo naar binnen. Meestal gaat dat zelfs zonder knoeien. (Uiteraard op de foto’s niet! 😉)