Alvin is een jongen die niet kan praten en ook niet kan lopen, maar dat wel heel erg graag wil. Hoe langer hij bij ons is, hoe beter we hem kunnen verstaan. Eerst was het alleen ‘njum’, wat drinken betekent. En dat zegt hij hééééééél vaak. Wat kan die jongen drinken! Nu verstaan we meer. We proberen hem nu te leren om aan te geven wanneer hij moet plassen.

Hij communiceert al wel dat hij niet op het toilet wil worden gezet. Maar helaas zijn we vaak te laat en moeten we een luier verschonen (en Alvin douchen.)

Alvin is hardhandig in de liefde. Omdat hij spastisch is mept hij soms nogal hard een medeleerling of iemand van de staf. Meestal ben ik degene, want hij kruipt net zolang tot hij zich op kan trekken aan mijn benen, waar hij dan hard in knijpt om houvast te krijgen.

Plezier dat hij heeft wanneer hij mij bereikt heeft!



Hij wil heel graag lopen en daarvoor gebruikte hij mijn stoel. Maar nu hebben we hem een rollator gegeven. Hij kan de rollator niet bedienen, maar als hij leunt op de zitting komt hij heel ver. Meestal tot hij zich ‘vast-rijdt’. Sturen is namelijk nog niet zijn sterkste kant!

We hebben hem verboden om in de kring te komen met de rollator. Hij rijdt namelijk rücksichtslos over de kinderen heen die daar op de grond liggen te spelen. Niet bewust uiteraard, maar wel pijnlijk voor die kinderen!