De schoolkinderen en heel veel andere groeperingen marcheren om op 6 maart de onafhankelijkheid van Ghana te vieren.

Het team van Lumen Mundi wilde dit jaar graag meedoen aan de viering van de onafhankelijkheid. Om eerlijk te zijn, ik zag er erg tegenop. Het is heel officieel en iedereen ziet je: Was dit wel de juiste gelegenheid om naar buiten te treden met onze kinderen?

Ik had echter niet hoeven twijfelen. Het was geweldig!

Mary en Godfred hebben geoefend met de kinderen, en dat helemaal vanaf nul. Maar zij én de kinderen waren super enthousiast en iedereen deed ontzettend hun best.

Marcheren houdt veel in: je moet in hetzelfde tempo lopen, je moet op je plek blijven en je buurman/vrouw in de gaten houden. En dit allemaal als er héél veel mensen naar je kijken! 

Op 6 maart ging het in het begin allemaal een beetje mis, maar uiteindelijk was iedereen op de plek waar hij wezen moest, maar je kan niet alles hebben zullen we maar zeggen. Helaas kon Loïs niet tegen het kabaal, maar haar grootmoeder heeft mee gemarcheerd. Superfijn!

Voorop ging Mary, daarachter Saviour en Ezekiel, op hun knieën, dan volgenden Asiuk en Dora, Akanzereba en David, en daarachter de rolstoelen. Helaas ging het te langzaam voor de organisatie, dus uiteindelijk liepen Mary en ik voorop met Ezekiel en Saviour op de arm.

Maar trots dat iedereen was!!!!

En toen ik later in het centrum was, kwamen er verschillende mensen feliciteren: Geweldig wat we gedaan hebben.



Mijn twijfel is geheel en al verdwenen en volgend jaar zijn we weer van de partij!