Dat is nog eens leuk werk om te doen! Ons eerste huisbezoek was bij Rosemond. Haar Buili naam is moeilijk voor mij: Awonmaakalie. (God helps daughter.)

Toen we, Richard en ik aankwamen, wilde de vader net met Rosemund vertrekken naar het centrum. Ze zijn dus niet bang om haar te laten zien. Gelukkig! 

We werden binnengelaten in de compound. (Uiteraard) kreeg ik de enige stoel. Met Richard als vertaler hebben we samen gepraat. Conclusie: ze kan niet staan of goed zitten. Heeft een af en toe last van spasmes. Je kunt haar wel alleen laten als je in de buurt iets aan het doen bent. We zullen op zoek moeten naar een arts die kijkt of het  mogelijk is dat ze leert zelfstandig zitten en, beter nog, kan staan. En vooral ook een logopedist. Maar om eerlijk te zijn, vraag ik me af of er een opleiding logopedie is hier in Ghana! 

Gelukkig wilde Rosemund wel bij mij op schoot zitten, ook al was ze in het begin een beetje bang. Maar uiteindelijk stond ze (dus de kracht is wel in haar benen, op mijn schoot, stralend te lachen naar haar ouders! 

En zo kan ik van elk kind wel iets vertellen, maar dat ga ik niet doen. Als we dadelijk van start gaan ga ik over elk kind iets schrijven, zodat jullie de kinderen ook kunnen volgen en zien wat de ontwikkeling is die de kinderen doormaken.